Cora Reilly "Złączeni honorem" — recenzja

Chcesz poznać historię Arii i Luci, którzy zostali zmuszeni do zaaranżowanego małżeństwa? Ja chciałam. Żałuję.

Dzisiaj na tapet wjeżdża seria „Born in Blood Mafia Chronicles” autorstwa Cory Reilly. Książki te cieszą się dużym zainteresowaniem czytelniczek.

Pierwszy tom, czyli „Złączeni honorem”.

Mamy tu dwie walczące ze sobą strony, które w obliczu wspólnego zagrożenia postanawiają zawrzeć sojusz. Jedyny sensowny sojusz opiera się na więzach krwi. W ten sposób główna bohaterka Aria zostaje zmuszona do zaaranżowanego małżeństwa z głównym bohaterem Lucą. Jak to zwykle bywa w przypadku związków z rozsądku, ich relacje są dalekie od doskonałych, można je nazwać co najwyżej poprawnymi.

Pierwsze dwadzieścia pięć procent książki (mogę być dokładna, bo czytałam e-booka) dotyczy lęku Arii przed nocą poślubną. Fabuła koncentruje się na tym, że ona nie chce, a on ma prawo ją zmusić. Tak, dobrze przeczytałaś: ma prawo ją zmusić.

Z jakiego powodu, do diabła?

Obraz mafii w książkach Reilly to koktajl szowinizmu z patriarchatem. Mamy tu bezwzględnych i pozbawionych uczuć tyranów, zazwyczaj wychowanych twardą ręką przez emocjonalnie zaburzonych samców. W efekcie rola kobiety została zredukowana do cichego zaspokajania potrzeb mężczyzn, rodzenia (najlepiej męskich) potomków i bycia ozdobą domu. W ramach małżeństwa gwałt jest zupełnie akceptowalny, mężowie mogą mieć kochanki, a przemoc fizyczna jest sposobem na karanie. Hitem jest tradycja, która nakazuje pokazać zakrwawione po nocy poślubnej prześcieradło – dowód dziewictwa kobiety.

Przyznam, że książkę przeczytałam szybko, ale strasznie mnie zmęczyła. Nie jestem feministką, ale tak przedmiotowe traktowanie kobiet, wraz z propagowaniem kultury gwałtu, to coś, co odbierało jakąkolwiek przyjemność z lektury.

BOHATEROWIE: od początku jest ich wielu i są dość dobrze nakreśleni, co pozwala domyślić się, że autorka napisze kilka tomów mafijnych przygód. Główni bohaterowie pierwszej części – Aria i Luca – budzą sympatię. Aria ma poczucie obowiązku wobec rodziny i akceptuje to, do czego ją przygotowano. Nie sprzeciwia się losowi, próbuje jak najwięcej wynegocjować na plus. Z kolei Luca został przedstawiony jako bezwzględny groźny zabójca, którego wszyscy się lękają, jest zdolny złamać kark gołymi rękoma. Zaskakuje więc fakt, że od pierwszych chwil Aria ma u niego dużą taryfę ulgową. Niemniej rozumiem, że nie dało się inaczej tego zaprezentować. W przeciwnym razie nie byłoby szansy na romans. Bohater miał być złym człowiekiem, ale dla ukochanej kobiety zrobił wyjątek. Wzruszające, prawda?

TYTUŁ: może za szybko czytałam, ale nie rozumiem, gdzie w tej historii jest mowa o honorze. Mafia ma interes do załatwienia i wykorzystuje do tego ciało i godność głównej bohaterki. Jest ona towarem w handlu wymiennym, który godzi się odegrać swoją rolę.

OKŁADKA: mnie się nie podoba.

DŁUGOŚĆ: standardowa. Czyta się szybko, nic się nie dłuży, ale i nie pragnie się więcej (przynajmniej w moim przypadku tak było).

OCENA KOŃCOWA: niezmiennie irytuje mnie obraz kobiet i ich znikoma wartość dla rodzin mafijnych. Nie mają prawa głosu i decydowania o sobie, ich ciało nie jest ich, pozbawiono je godności. Nie walczą z tym, bo tak zostały wychowane. Godzą się na swój los i oddają serca tyranom. Na szczęście owi tyrani są bohaterami romansu, więc wszystko dobrze się kończy. Przeczytałam kolejny tom, sytuacja jest bardzo podobna.

Nie jestem twoim mężem. Jestem twoim właścicielem. Nie masz prawa do niczego, co nie jest moje. Nie masz prawa do mnie. Nie masz prawa do siebie. Jesteś moją własnością, Aria. I nigdy tego nie zapomnij.

Czy takie słowa mogą zapoczątkować prawdziwą miłość? Czy Aria i Luca znajdą wspólny język i pokonają swoje demony? Czy warto sięgnąć po tę książkę, jeśli szukasz romansu z nutką niebezpieczeństwa i namiętności? Jeśli chcesz się dowiedzieć, zapraszam do lektury. 

Moja ocena: ⭐⭐⭐/5