Kolejna mała alpaka spadła w przepaść

Żaden pisarz nie pisze tylko dla siebie. Jeśli tak mówi, to kłamie.

A Ty, nie reagując, zrzucasz kolejną małą alpakę w przepaść.

Gdybym chciała pisać do szuflady, to bym tam te historie zostawiła. Logiczne, prawda? Pisanie to frajda, ale nie działa na zasadzie „dwa łyki kawy i gotowe.” Stworzenie historii, która trzyma się kupy, wywołuje emocje i jest poprawna językowo, to nie robota na pięć minut. Pisanie regularnie? To praca na pełen etat. Dorzuć grafikę, prowadzenie SoMe, ciągłe wymyślanie nowego contentu... i nagle robi się z tego całkiem poważna misja. Wrzucam to w sieć, bo chcę, żebyś czytała, przeżywała i – co najważniejsze – żeby coś Ci to dawało.

I zanim ktoś wyskoczy z tekstem: „Przecież nikt ci nie każe tego robić” – spokojnie. Ja TO KOCHAM. Ale czasem zastanawiam się, czy wiesz, jak ważne są Twoje reakcje. Bo te „lajki”, komentarze, udostępnienia – to nie tylko cyferki. To paliwo. Dają poczucie, że to, co robię, ma sens. Twoje „serca” i „share’y” to małe cegiełki, które budują coś większego. Coś realnego.

Więc jeśli jakaś historia skradła Twoje serce, pokaż to. Zaczep autora w komentarzu, podaj dalej, polub, skrytykuj, jeśli trzeba. To niby drobiazg, a dla twórcy znaczy wszystko. Wirtualne dobro potrafi zmieniać rzeczywistość.